علی نیل فروشان از ایران می گوید
هرکسی که به سوارکاری علاقمند باشد و کمی درباره مسابقات کندوکاو کرده باشد حتماً نام علی نیل فروشان را شنیده است، همان سوارکار خوش قامتی که برای اولین بار با پرچم پرافتخار ایران در مسابقات پرش با اسب المپیک شرکت کرد.
البته گفتنی است شرکت در مسابقات المپیک حاصل تلاش های پرثمر او در مسابقات جایزه بزرگ و فینال قهرمانی جهان و بسیاری مسابقات بین المللی دیگر است.
او که در شهر تبریز به دنیا آمده است در حال حاضر 38 سال سن دارد و از 6 سالگی به آمریکا رفته و از 12 سالگی یادگیری سوارکاری را آغاز کرده و در همانجا ادامه داده است و حدوداً در 400 مسابقه جایزه بزرگ شرکت داشته است و در محضر اساتیدی همچون برنده مدال طلای المپیک پیتر رای ماکرز بوده است. وی از 7 سال پیش زیر نظر اریک نوی، یکی از پرجایزه ترین سوارکاران تاریخ سوارکاری، آموزش می بیند.
علی نیل فروشان به دلیل شرکت در مراسم فوت پدر بزرگوارشان پس از 4 سال به ایران بازگشته بود و با وجود غم سنگینی که بر دل داشت جهت کمک و راهنمایی هم وطنان خود به مسابقات جام اسب طلایی آزمون آمده بود.
پدوک هم فرصت را غنیمت دانسته و سؤالاتی از او کرد:
- در حال حاضر چه هدفی را دنبال می کنید؟
من در حال آماده شدن برای مسابقات قهرمانی جهان در فرانسه هستم و هدف اصلی خودم را شرکت در مسابقات المپیک ریو می دانم.
- به جز سوارکاری ورزش دیگری هم انجام می دهید؟
بله من هفته ای 3 روز تمرینات استقامتی- سرعتی انجام می دهم، تمرینات هوازی که به نحوه تنفسم کمک می کند و همچنین تمرینات یوگا را هم به صورت جدی دنبال می کنم و همیشه قبل از مسابقات از تکنیک های ریلکسیشن و مدیتیست برای بالا بردن تمرکز خودم استفاده می کنم و در کل بهره گیری از علوم مختلف ورزشی را به همه پیشنهاد می کنم.
- سوارکاری ایران را چطور ارزیابی می کنید؟
به نظرم در ایران کمی به هم ریختگی وجود دارد و گاهی افرادی را در مسابقاتی دیدم که باید در کلاسهای پایین تر شرکت می کردند و با تجربه بیشتری به رده های بعدی می آمدند و در کل احساس می کنم هیچ کسی برنامه ریزی دقیق و درستی ندارد.
- وضعیت سوارکاران در چه شرایطی است؟
به نظرم سوارکاران احتیاج به آموزش دارند و با وجود اینکه دوستان و هم وطنان عزیزم بسیار با استعداد هستند و همگی بسیار زحمت می کشند و علاقه مند به پیشرفت هستند اما اصولاً مسیری را که طی می کنند به جایی نمی رسد. همه ما در هر شرایط و سطح از سوارکاری، بدون شک نیاز به آموزش داریم و آموزش مسئله ای است که همه از آن غافل شده اند.
در طی مسابقات دیدم که همه فقط به فکر برنده شدن در مسابقه بودند و به جز معدود افرادی که به تعداد 5 انگشت هم نمی شد، کسی با فکر و تکنیکی سوارکاری نکرد و کم کم داشت این احساس به من دست می داد که یک میلیارد ریال جایزه وجود دارد و در مسابقه ای بسیار با اهمیت هستیم که همه به فکر برنده شدن هستند.
- این که ما فقط به فکر برنده شدن باشیم چه ایرادی دارد؟
این کار برای سوارکار یک سقف تعیین می کند و شما همیشه در این فکر باقی می مانید و اصولاً پیشرفتی صورت نمی گیرد. باید شما به خودتان بگویید این مسابقه مهم است ولی من در حال یادگیری برای مسابقات بزرگتر هستم.
در کل باید بگویم شما اول باید خوب سوارکاری کنید و بعد به فکر برنده شدن باشید.
- خرید اسب های رده بالا برای شرکت در مسابقات رده پایین کار درستی است؟
اسب خوب به سوارکار آموزش می دهد و اگر واقعاً کسی توان انجام این کار را داشته باشد چرا که نه؟ اما باید سعی کنیم از این اسب در جهت یادگیری استفاده کنیم وگرنه درجا خواهیم زد و دائما باید اسب عوض کنیم.
- سوارکاران برای آموزش دیدن باید چه کار کنند؟
یا باید به خارج بروند و یا باید خارج را به اینجا بیاورند. البته باید این کار به صورت کلینیک های برنامه ریزی شده انجام بشود و مستمر باشد نه اینکه یک بار امروز، یک بار ده ماه دیگر و یک بار هم دو سال بعد! باید از مربی های دیگر تجربه کسب کرد.
- شرایط سوارکاری جوانان و نوجوانان را چطور دیدید؟
بچه ها بسیار بسیار خوب بودند و من آینده ایران را بسیار خوب می بینم ولی باز هم تأکید می کنم ما در همه سنین احتیاج به آموزش داریم.
ضمناً گاهی مشاهده کردم که مربی ها طی پارکور کردن شاگردها آنها را راهنمایی می کردند و با آنها صحبت می کردند؛ این کار بسیار غیر حرفه ای است و من هیچ وقت چنین رفتاری را جایی ندیده ام چون این ورزش احتیاج به تمرکز دارد و در کل ورزش رویال و شیکی است و به همین دلیل هم سوارکاران با کت و کراوات ورزش می کنند و ما باید به آن وفادار باشیم. وقتی جیغ و داد زده می شود ما از اصل سوارکاری دور می شویم و تمرکز را به هم می زنیم.
- در تمرینات خودتان چه مقدار کار زمینی انجام می دهید؟
کار زمینی بسیار تأثیرگذار است و باید در تمرینات کار زمینی به خوبی انجام شود.
- در تمریناتتان چقدر مانع بلند می پرید؟
بسیار کم. من همیشه سعی می کنم با موانع کوتاه اسب هایم را آماده کنم و با این کار اعتماد به نفس اسب هایم را بیشتر می کنم. اگر شما هر روز موانع بلند بپرید و دائماً به اسبتان بگویید که “تو اسکوپ خوبی نداری”، “تو نمی توانی خوب بپری”، “تو خوب نیستی”، مطمئن باشید اسبتان اعتماد به نفس خودش را از دست می دهد و شما اصلاً نتیجه خوبی نخواهید گرفت. من هفته ای 2 بار پرش می کنم ولی نه بیشتر از 130 سانتی متر ولی بعضی اوقات برای تمرین شاید کمی بلندتر بپرم.
- طراحی مسیر را چطور می بینید؟
بسیار بسیار عالی بود. این پارکورها هر جای دنیا بود، همه بدون شک می گفتند خیلی خوب است چون به سوارکاران حق انتخاب می داد، چه بخواهند 5 گام بروند و چه بخواهند 6 گام بروند. همه چیز خوب بود اما سوارکاران به جای اینکه در طی مسیر فکر کنند و از امکاناتی که در اختیارشان است استفاده کنند فقط به فکر برنده شدن هستند.
در کل بچه ها باید به خارج بروند و ببینند دنیای واقعی سوارکاری چیست و باید با برنامه ریزی دقیق حرکت کنند تا موفق بشوند.
