مازيار جمشيد خاني: قهرمان زندگی خودمان باشيم
مدت ها بود كه با خودم فكر مي كردم زمان آن رسيده تا خاطرات قهرماني كشور پانزده سال پيش را زنده كنم. با وجود اينكه مسابقات قهرماني كشور از نظر سطح با مسابقات بين المللي قابل مقايسه نيست اما براي همه ما سواركاران ايراني از اهميت ويژه اي برخوردار است، چرا كه سال هاست ما سواركاران ايراني با هم بزرگ شده ايم و رقابت شيريني در بين ما وجود دارد، از طرفي هم حمل خطاي ٥ راند طي ٣ روز و كسب عنوان كه صرفا مختص همين مسابقه است و در جام هاي ديگر اين چنين نيست از ديگر نكات مهيج آن است و باعث مي شود بار رواني بسيار زيادي را متحمل شويم.
وقتي من پانزده سال پيش در اولين سالي كه وارد رده بزرگسال شده بودم با اسب پرينس، عنوان قهرماني كشور را كسب كردم بسياري بر اين باور بودند كه اين پرينس بود كه مقام قهرماني را كسب كرد، با وجود اينكه من هنوز هم معتقدم پرينس بسيار خاص بود و سال ها روي من تاثير گذاشت اما بعضي وقت ها به اين فكر مي كردم كه شايد واقعا من نمي توانم قهرمان كشور باشم و اين موضوع من را با خودم درگير مي كرد.
در ابتدا تنها به عنوان يك ورزشكار كار خود را آغاز كردم و بدون داشتن خط مشي فكري خاصي، صرفاً بخاطر علاقه به اين ورزش سواركاري مي كردم، اما ناخودآگاه پسر مهدي جمشيدخاني بودن تأثير خودش را گذاشت، در واقع وقتي انسان پدري با چنين پيشينه درخشاني دارد براي نشان دادن خودش و شاخص شدن به عنوان يك سواركار صاحب سبك بدور از يدك كشيدن نام پدر، مجبور است خط مشي خاص خودش را داشته باشد. اين مسئله باعث شد تا بپذيرم در قبال جامعه و و ورزش سواركاري رسالت بيشتري نسبت به گذشته بر دوش دارم و آن ايجاد تحول در سواركاري با نام مازيار جمشيدخاني است، حتي اگر به اندازه يك سانتيمتر و به شعاع افرادي كه در اطرافم هستند باشد.
من هميشه در پي اين هستم كه ثابت كنم مي شود بدون شلاق، رپينگ، خشونت و دوپينگ هم قهرمان شد و در حالي كه بصورت حرفه اي سواركاري مي كنيم، لذت ببريم و ديگران هم در كنار ما لذت ببرند.من دوست دارم از پس خودم برآيم و آنوقت است كه خوشحالم، نشانه آن هم اينست كه هر باري كه سواري خوبي مي كنم و اسبم هم پرش خوبي مي كند به اندازه قهرمان مسابقه شادي مي كنم، حتي اگر جايزه نگيرم و به مقام دلخواهم نرسم.
به هر حال با وجود اينكه فاصله خطا ها بين ٦ نفر برتر بسيار كم بود ولي بخت با من يار بود و كاپ قهرماني از آن من شد، اتفاقا جذابيت اين مسابقات هم در همين است. ضمن اينكه من در كل از سواري خودم و اسبم در اين مسابقات راضي بودم و اگر هم اول نمي شدم باز هم خوش حال بودم. مخصوصا كه من و ٤ سواركار ديگر به همراه اسب هايمان به دليل قرنطينه اعزام به مسابقات بازي هاي آسيايي در جايي زنداني شده بوديم كه حتي جهت آب پاشي مانژ مجبور بوديم خودمان با سطل آب بياوريم و امكان تمرينات سطوح بالاي پرش و غيره برايمان وجود نداشت و همانطور كه همه شاهد بودند من در مسابقات قهرماني استان تهران نتوانستم آنطور كه مي خواستم ظاهر شوم اما چون پايه اسب من در حركات زميني و ژيمناستيكي قوي بود توانستم خودم و اسبم را در مدت كوتاهي آماده كنم.
مازيار جمشيد خاني در خصوص نوع تمرينات خود گفت:
اليتا در انجام حركات زميني و درساژ تا آنجايي پيشرفته كه بجز يك حركت تمامي حركات تست پيشرفته درساژ را به خوبي انجام مي دهد و اكثر مقام هايم در مسابقات درساژ با اليتا كسب شده است. در خصوص تمرينات پرش هم بايد بگويم بيشتر تمريناتم در ارتفاع ٤٠، ٥٠ سانت است و شايد براي شركت در مسابقات بزرگ تنها يك يا دو بار مانع بلند بپرم و رمز حفظ سلامتي اسبم را هم در همين مي دانم.
من بجز تحقيق در ورزش سواركاري و بهره گيري از مربيان بنام در اين ورزش، در مورد ورزش هاي ديگر هم بررسي و تحقيق مي كنم و آنها را با سواركاري مقايسه مي كنم، مثلا ممكن است مردم عادي درباره يك دونده صدمتر تصورشان اين چنين باشد كه اين فرد آنقدر اين مسافت را مي دود تا بتواند مقام كسب كند اما اين تصور كاملا غلط است و اين ورزشكاران با تمرينات نوك پنجه، بدن سازي بالا تنه، حفظ آرامش، كنترل بالانس بدن و غيره كه شايد نامرتبط هم جلوه كند در اين مسابقات عنوان كسب مي كنند و ضمن حفظ سلامتي مفاصل و عضلات خود به هدفشان مي رسند. اين دقيقا همان خط مشي و اصولي است كه از آن صحبت كردم و تشويق مردم در هنگام كسب عنوان قهرماني ام كه باعث حيرتم شده بود نشان گر آنست كه در انتخاب مسير و خط فكري ام اشتباه نكردم و بدينوسيله از يكايك تماشاچيان و همراهان خودم تشكر و قدرداني مي كنم.
من هميشه سعي دارم تا قهرمان زندگی خودم باشم.
